စိတ္ပ်က္ညရဲ႕ ဒုတိယ ေရာဂါ

မေန႔က ကမၻာပတ္ျပီး
တိတ္တိတ္ေလး ေနခဲ့တာပါပဲ
ဒါေပမဲ့ အခန္းက်ဥ္းထဲမွာေတြးေတာရင္း
ရင္ထဲမွာေတာ့ စစ္ျပဳိင္ခ်ီတက္တဲ့ သံစုံတီးလုံးေတြဖြဲ႔လုိ႔
တုိက္ပြဲေခၚသံေတြ အမိန္႔မနာခံေတာ့ပါဘူး
ခရီးဆက္ေလွ်ာက္ဖုိ႔အတြက္ ႏႈတ္ဆက္ေတာ့
အားနာစရာလည္းေကာင္းပါတယ္
မွတ္သားဖူးတဲ့ ေကာက္ေၾကာင္း ကဗ်ာတစ္ေၾကာင္းကုိ
အထားအသုိမဲ့ အရြဲ႕တုိက္လုိ႔
စစ္သုံးပန္လုပ္မိတဲ့ ေသာကမီးကုိ
ေရွာင္ခြာဖုိ႔ ျပန္စဥ္းစားေလတုိင္း
အဲဒီေသာကနဲ႔ တစ္ၾကိမ္ဆုံတုိင္းမွာ
ခ်စ္သူရဲ႕ ပါးႏုႏုေလးကုိ နမ္းမိတယ္.....။

သုိ႕ေသာ္..........
အေပၚယံ မျဖဴေတာ့တာလည္း
အတြင္းသိ အဆင္းရွိ သိပါရဲ႕
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ကုိယ့္အတၱနဲ႔
အေရာင္ေတြ ကာလာေတြ
အထပ္ထပ္ျခယ္သ လိမ္းက်ံမိတာေတာ့
မုိက္မဲရာက်သလုိျဖစ္တာေပါ့.....။

ဒါေပမဲ့......
လွမ္းျပီးသား ေျခလွမ္းမ်ား ၾကမ္းကၽြန္သြားေတာ့ ႏုတ္ဖုိ႔ခက္သား
ဒါနဲ႔ပဲ မထူးဇာတ္လမ္း ခင္းက်င္းလာတာ သမုိင္းဝင္ထူးဆန္းသြားတယ္
အေနက်လာေတာ့ လိမ္တက္ ညာတက္
ေခ်းငွားတက္တာ အေၾကြးေတြလည္း တက္ေနျပီ
အေမကေျပာဖူးတယ္ စုိက္ျပီးသား စပါးမ်ဳိးေစ့မ်ားကုိ
ထမင္းမေလာက္လုိ႔ ျပန္မေကာက္မိေစနဲ႔တဲ့
ငါမွာ ပ်ဳိးက်ဲမိတဲ့ အမွားေတြကုိ ေကာက္သင္းေကာက္သလုိ
ျပန္ေကာက္ရင္း ဖ်က္စီးေနပါရဲ႕
ည ညနက္ သန္းေခါင္ယံေက်ာ္တုိင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနလ်က္
လန္႔ လန္႔ ႏုိးေနတာ အဲဒါတကယ္ ေဆးမစပ္တဲ့
စိတ္ပ်က္ညရဲ႕ ဒုတိယ ေရာဂါပဲ..။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း