ေက်နပ္ပါသည္

Subject: ေက်နပ္ပါသည္ 21st August 2011, 1:15 pm

ဝရန္တာဝယ္ရပ္ရင္း လမင္းကို ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ လကလည္းေတာ္ေတာ္ေလးကို သာေနသည္။ ဒီကမၻာမွာ သူ႕ေလာက္ အလွပအတင့္တယ္ဆံုးသူ မရွိဘူး ဆိုသည့္ အဓိပၸါယ္ႏွင့္ ၾကြားၾကြားရြားရြား ဝိုင္းစက္ဝင္းလက္လို႕။ ၾကယ္ေလးေတြကလည္း ဒီညက်မွပဲ လမင္းကိုခစားေနလိုက္ပံုမ်ား။ စံုစံုလင္လင္ႏွင့္။ လမင္းရဲ႕ ေအးျမတဲ့ ဝင္းလဲ့လဲ့အေရာင္က လက္ရွိ သူေနထိုင္ေနတဲ့ ကမၻာတစ္ျခမ္းေပၚ ျဖန္႕က်က္ထားေလရဲ႕။ ဒီလေရာင္ကိုေငးေနရင္း ျငိမ္းခ်မ္းေနသူေတြလည္း ရွိႏိုင္ပါသည္။ သူကေတာ့ ဒီလေရာင္ေအာက္မွာ၊ ေကာင္းကင္ရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းမႈေအာက္မွာ မေအးခ်မ္းႏိုင္သူတစ္ဦးသာ။ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ေနရာေတြမွာလည္း အေၾကာင္းျပခ်က္မတူညီစြာျဖင့္ သူ႕လိုပင္ တူညီစြာမျငိမ္းခ်မ္းႏိုင္သူေတြ မေအးခ်မ္းႏိုင္သူေတြ ရွိေနပါလိမ့္မည္။
သူ႕တြင္လည္း ၾကယ္စံုလစံုေသာ ေကာင္းကင္ရွိပါလွ်က္ ေႏြးေထြးျခင္း၊ ေအးျမျခင္းတို႕ ကင္းမဲ့ေနသည္ေလ။
……………………………………………………………………………………………………………………………
“ေမေမ၊ ေဖေဖ သားအဆင့္တစ္ ရတယ္၊ လပတ္စာေမးပြဲမွာ”
“ေၾသာ္ ေအးေအး ျပီးမွ ရီပို႕ကဒ္မွာ လက္မွတ္ထိုးေပးမယ္ေနာ္ ေမေမတို႕ အလုပ္ရႈပ္ေနလို႕ …ဗိုက္ဆာရင္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ ထမင္းေကာ၊ ဟင္းေကာရွိတယ္ သားဘာသာ သား ခူးစားလိုက္ေတာ့ ၾကားလား”
ရီပို႕ကဒ္ေလးကိုင္ကာ ခ်ီးက်ဴးစကားေမွ်ာ္လင့္ေနသူ ကေလးငယ္ မိႈင္သြား၏။
“ဟုတ္” …ဟု ေျဖဆိုရင္း မိဘႏွစ္ပါးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ စားပြဲေပၚဝယ္ စာရင္းဇယားမ်ားစြာတို႕ႏွင့္ မအားမလပ္ျဖစ္ေနၾကသည္။
……………..
ထိုကတည္းကမ်ား သူ စာၾကိဳးစားသည္ျဖစ္ေစ၊ စာမၾကိဳးစားသည္ျဖစ္ေစ သူ႕မိဘႏွစ္ပါးအတြက္ အေရးမၾကီး ဟု မွတ္ယူခဲ့ေလသလား။ ဟုတ္သည္ထင္ပါသည္။ ထိုေနာက္ပိုင္းဝယ္ သူအမွတ္နည္းသြားေသာ္လည္း မိဘႏွစ္ပါး၏ လက္မွတ္ကိုေတာ့ မွန္မွန္ရခဲ့ဆဲ။ ေမးခြန္းကင္းလြတ္စြာ။
……………………………
“ေမေမ နက္ျဖန္ ေက်ာင္းပိတ္တယ္…..ရုပ္ရွင္လိုိက္ျပ…ေနျပည္ေတာ္ရံုမွာ”
“သားရယ္ေနာက္တစ္ေခါက္မွေပါ့….”
“ေဖေဖ့”
”နက္ျဖန္ရံုးကိစၥစာရင္းေတြ အျပီးသတ္ဖို႕ အေရးၾကီးတယ္ေနာ္ မခိုင္၊ သားရယ္ ေနာက္မွသြားရေအာင္”
“ဟုတ္တယ္ အစ္ကိုေရ…သားရယ္ ေနာက္မွေနာ္”
ရံုးဝတ္စံုကို လဲလွယ္ေနေသာ မိဘႏွစ္ပါးေရွ႕မွ ကေလးငယ္ ထြက္လာခဲ့မိျပီ။ ဘြားေအျဖစ္သူက
“သားသြားခ်င္ရင္ ဘြားဘြား လိုက္ပို႕ေပးမယ္ေလ”
“သားက ေမေမတို႕နဲ႕ သြားခ်င္တာ..သားသူငယ္ခ်င္း ေအာင္ႏိုင္ဆို အဲလို ခဏခဏသြားေနက် သူ႕ေဖေဖက ဘာဝယ္ေပးတယ္..သူ႕ေမေမက ဘာလုပ္ေပးတယ္ဆိုျပီး အျမဲျပန္ေျပာျပတယ္”

ကေလးငယ္ စကားသံေလးေတြ တိမ္ဝင္သြားကာ ဘြားေအရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္သြား၏။ ဘြားေအျဖစ္သူက သမီးျဖစ္သူႏွင့္ သားမက္ျဖစ္သူလင္မယားကို ၾကည့္မိေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား စာရင္းေတြြဇယားေတြႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကျပန္သည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ဘာသိဘာသာေနတတ္သူေတြဆိုေသာ္ျငား၊ အလုပ္ကို ခင္တြယ္သူေတြ ဆိုေသာ္ျငား ကိုယ့္ သားေလးကိုယ္ေတာ့ ဂရုစိုတ္သင့္ပါသည္ေလ။ ကိုယ္ေျပာ၍လည္းရမည္မဟုတ္။ ကေလးငယ္ကို ေပြ႕ဖတ္ထားေသာ ဘြားေအ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခိုးခ်လိုက္မိသည္။
…………………………………………………………………..
သူ႕ကိုယ္သူပင္ အေသအခ်ာမသိႏိုင္ေအာင္ ေဖေဖ၊ ေမေမ ဆိုသည့္ ေဝါဟာရကို မည္သည့္အခ်ိန္ကမ်ား အေဖ၊ အေမ ဟု ေျပာင္းလဲခဲ့ပါသလဲ။ သူ သတိမထားမိခဲ့ပါ။ အေဖႏွင့္ အေမလည္း သတိထားမိမည္မထင္ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႕အေပၚ အစြမ္းကုန္ဂရုစိုတ္ခဲ့ေသာ ဘြားေအကိုေတာ့ သူအလြန္အင္မတန္မွပင္ တြယ္တာခဲ့ပါသည္ေလ။
……….
“ေအာင္ႏိုင္ရာ..ငါမသြားခ်င္ဘူး…ငါတို႕သြားရင္ ဘြားဘြားနဲ႕ ေတြ႕ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး…ဘြားက ဒီမွာပဲ ေဒၚေလးနဲ႕ ေနခဲ့မွာ..တဲ့”
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို နားလည္စြာၾကည့္ရင္း ေအာင္ႏိုင္ဆိုသူကေလးငယ္က…
“မင္းအေမနဲ႕အေဖက ရာထူးတိုးတာလား”
“သိဘူး..အေဖက ပရိုမိုးရွင္းတဲ့..အေမက ထရန္စဖာ တဲ့..ဘာလဲေတာ့မသိဘူး..ေနာက္တစ္ပတ္ဆိုရင္ေတာ့ ရန္ကုန္ကိုသြားရေတာ့မွာေသခ်ာတယ္“”
“ေအးကြာ..ငါ့ဆီလည္း စာေရးဦးေနာ္”
“အင္း”..။ ေခါင္းကို ခပ္ေလးေလး ျငိမ့္ျပရင္း ကေလးငယ္ ငိုင္သြားျပန္ပါသည္။
…………………………………………
သူ လေရာင္ကို ျပန္ေငးၾကည့္ေနမိျပန္ပါသည္။ ေႏြးေထြးမႈဆိုတာကိုမေပးႏိုင္ပဲႏွင့္ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား သူ႕ကို ေမြးဖြားခဲ့သလဲ။ ဘာလိုလိုႏွင့္ သူ ရန္ကုန္ကိုေရာက္တာ ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ျပီ။ အေမႏွင့္ အေဖကေတာ့ ယခင္အတိုင္း မေျပာင္းမလဲ။ ေရာက္စက ေက်ာင္းကို သံုးခါေလာက္လိုက္ပို႕ေပးသည္မွစ၍ သူ႕အတြက္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ၾကေတာ့။ သူပင္ ရွစ္တန္းေအာင္လို႕ ကိုးတန္းေက်ာင္းသားျဖစ္ေနေခ်ျပီ။
ဘြားဘြား ကေတာ့ သူ႕ကို ခဏခဏေျပာသည္။ လူၾကီးေတြက အလုပ္မ်ားလို႕ပါတဲ့။ သူလက္ခံပါသည္။ သို႕ေသာ္ မိဘႏွင့္အတူလာေသာ ေက်ာင္းသားေတြ ေတြ႕ေတာ့ သူလည္း အားက်မိသည္သာ။ အရြဲ႕မတိုက္ပဲ စာၾကိဳးစားပါ ေျမးရယ္..တဲ့။ တမင္တကာ အရြဲ႕တိုက္ေနတာကိုမဟုတ္ပဲ စာက်က္ခ်င္စိတ္တို႕ ေပ်ာက္ဆံုးေနျခင္း။
ဒီရန္ကုန္မွာ သူ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြ ရပါသည္။
မင္းလြင္။
မင္းလြင္ အေမက ဆိုလွ်င္ မင္းလြင္ကို တအားခ်စ္သည္။ မင္းလြင္ အေဖကမူ နည္းနည္း မိန္းမရႈပ္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း အားလပ္ရက္ေန႕ ဆိုွလ်င္ မင္းလြင္တို႕ ေမာင္ႏွမ သံုးေယာက္ကို တိရိစၦာန္ဥယ်ာဥ္သို႕ လိုက္ပို႕သည္။ ေရႊတိဂံုဘုရားသို႕ လိုက္ပို႕သည္တဲ့။ သူတို႕လည္းသြားျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ တစ္ႏွစ္မွ ႏွစ္ေခါက္ေလာက္သာ။
မင္းလြင္တို႕ ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္ စာၾကည့္သည့္အခ်ိန္ဝယ္ မင္းလြင္အေမက အနားမွ ေစာင့္ကာ စာၾကည့္ေပးသည္တဲ့။ အားက်လိုက္ပါဘိျခင္း။
ေအာင္လြင္ က်ေတာ့ တစ္မ်ိဳး။ ဖေအႏွင့္ မေအက ကြဲေနသည္။ သို႕ေသာ္ ေအာင္လြင္ လိုရာျဖည့္ဆည္းေပးဖို႕ ေငြထုပ္ပစ္ေပးထားသည္ေလ။ ဒီေတာ့ ေအာင္လြင္ႏွင့္ သူ တြဲဘက္ျဖစ္သြားသည္မွာ မဆန္းပါေလ။ သို႕ေသာ္ ေအာင္လြင္က သူရႈပ္သလို သူ႕ကိုေတာ့ မရႈပ္ေစပါ။ မေကာင္းသည့္အရာ မလုပ္ရန္တားသည္သာ။ ဒီေန႕ေတာ့ ေအာင္လြင္ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတာေတြ႕၍ ေအာင္လြင္ တားသည့္ၾကားက သူလည္း စမ္းရန္ တစ္လိပ္ေတာင္းလာခဲ့မိသည္။ ဘူးထဲမွာကလည္း ရွားရွားပါးပါး တစ္လိပ္သာက်န္ေတာ့သည္ဆိုေတာ့ ဘူးႏွင့္ပါေပးလိုက္သည္ေလ။
ေဆးလိပ္ကို ေအာင္လြင္ ေသာက္သလို ႏႈတ္ခမ္းမွာ ခဲလိုက္ရင္း မီးညွိလိုက္ခ်ိန္ဝယ္..ရုတ္တရက္ ႏႈတ္ခမ္းမွ ေဆးလိပ္ကို ဆြဲယူျခင္းခံလိုက္ရသည္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေဖ။ မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနသည့္ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္။ ထို႕ေနာက္……
“ခြပ္”
ပါးေပၚဝယ္ လက္သီးရာ ထင္သြားမလား။ ထင္သြားေလာက္ပါသည္။ သူခံလိုက္ရတာေတာ္ေတာ္ျပင္းသည္။ ပါးစပ္ကေန ၾကိမ္းေမာင္းေနသည့္ အေဖ့စကားတို႕ကို ၾကားတစ္ခ်က္မၾကားတစ္ခ်က္။
“ပ်က္စီးေရးလမ္းစေပၚေရာက္ေနျပီလားကြ..ေဟ ငါသိတယ္…ေအာင္လြင္လို လူေပၚေၾကာ့နဲ႕ တြဲေနတာ တစ္ေန႕ပ်က္စီးမယ္ဆိုတာ”
သူငယ္ခ်င္းေရ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ငါ့အတြက္ မင္းအေျပာခံရျပီ။
စိတ္ထဲဝယ္ ေအာင္လြင္ကို ေတာင္းပန္လိုက္ရင္း သူ မေက်နပ္သည့္ပံုႏွင့္ အေဖ့ေရွ႔ ဆက္ရပ္ေနေသးသည္။ ထို႕ေနာက္ အေဖအျပင္ထြက္သြားျပန္သည္။ သူလည္း သူ႕အိပ္ခန္းသို႕ဝင္လိုက္ကာ တံခါးကို ေလာခ့္ခ်ထားလိုက္မိ၏။ ပါးက ဒဏ္ရာကို အဝတ္ျဖင့္ က်ပ္ဖုထိုးရင္း ေက်နပ္စြာ ျပံဳးမိလိုက္ျပန္သည္။ ၾကည္ႏူးစြာ ရယ္မိျပန္သည္။ ဒါသည္ အေဖ၏ ပထမဆံုးေသာ သူ႕အေပၚ စိတ္ဝင္စားမႈ။
ေဟာ..အသံေတြ ၾကားသည္။ အေဖႏွင့္ အေမ ျပန္လာျပီထင္သည္။ တံခါးကို အသာအယာဟၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးမ်က္ႏွာမေကာင္း။ စိတ္ေတာ့မေကာင္းပါ။ သို႕ေသာ္ သူေက်နပ္ေနပါသည္။
ေဟာ အေမ့လက္ထဲမယ္ ေဆးလိပ္ဘူးခြံ။ ေအာင္လြင္ေပးလိုက္ေသာ ေဆးလိပ္ဘူးခြံ။
……………………………..
ႏွစ္လခန္႔ၾကာေသာ္ ဧည့္ခန္းထဲဝယ္ ဇယားတစ္ခု။
အေဖျဖစ္သူက ေက်ာင္းလိုက္ပို႕ရန္ေန႕။ အေမျဖစ္သူက ေက်ာင္းလိုက္ပို႕ရန္ေန႕။
ညပိုင္းဝယ္ သားျဖစ္သူႏွင့္ အတူစာက်က္ရန္ အခ်ိန္ဇယား။ ….စသျဖင့္…
ကိုးတန္းေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ထိုဇယားကို ၾကည့္ျဖစ္သည့္ အခ်ိန္တိုင္း ျပံဳးေနေလ့ရွိျပီး ပါးတစ္ဖက္ကို ပြတ္သပ္ေေလ့ရွိသည္။ ေက်ာင္းေရာက္သည့္အခ်ိန္ဝယ္ သူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႕ကိုနားလည္စြာ ေငးၾကည့္ေနျမဲ။ သူကလည္း ထိုသူငယ္ခ်င္းကို ေတာင္းပန္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ိဳးမ်ားႏွင့္။ အဲ …မိခင္ျဖစ္္သူ ျပန္ခ်ိန္တြင္မေတာ့ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ေဟးလားဝါးလားေပါ့။ ဆယ္တန္းေရာက္လွ်င္ ေဘာ္ဒါေဆာင္ပို႕မည္တဲ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ သူေက်နပ္ေနပါသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါသည္။
………………………….
“ေဟ့ေရာင္ ငဇက္ အေျခအေန ဘယ္လိုလဲ…မေန႔ညက မင္းေဘးမွာ ဘယ္သူရွိလဲ”
“မေန႕ညက အေမ ရွိတယ္ေလ…ငါစာၾကည့္ရင္းငိုက္မွာစိုးလို႕တဲ့ လဖက္သုပ္ေတာင္ သုပ္ေပးေသးတယ္”
မင္းလြင္က
“ငဇက္ ငါေတာင္ နာလိုေတာ့ဘူးေနာ္”
သံုးေယာက္သား သံျပိဳင္ရယ္ျဖစ္မိၾကေတာ့သည္။
ငဇက္မိဘေတြက ေအာင္လြင့္ကို အျမင္မၾကည္ၾက။ ပ်က္စီးေနေသာ လူေပၚေၾကာ့အျဖစ္ျမင္ၾကသည္။ သူ႕ေၾကာင့္ ငဇက္ ပ်က္စီးမွာ စိုး၍ထင့္။
ေအာင္လြင္ေက်နပ္ပါသည္။ ကိုယ္က မိတစ္ကြဲဖတစ္ကြဲေပမဲ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းငဇက္ ဒီလို ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာေတြ႕ရသည္ကို။ ကိုယ့္လို လူမ်ိဳးမ်ားမ်ားမရွိေစခ်င္ပါ။ လူၾကီးေတြက မွန္သည္ ဆံုးျဖတ္ထားသည့္အရာသည္ တစ္ခါတရံေတာ့ ကေလးေတြအတြက္ ဒဏ္ျဖစ္သြားတတ္သည္။ အေမႏွင့္ အေဖလည္း သိမည္မထင္ပါ။ စိတ္သေဘာထားမတိုက္ဆိုင္ဟု ဆိုကာ ကြာရွင္းခဲ့ေသာ အေမႏွင့္ အေဖသည္ သူတို႕၏ ေသြးသားျဖစ္ေသာ ကိုယ့္ကို ခ်စ္မွာ မလြဲဧကန္။ သို႕ေသာ္..။ သို႕ေသာ္ႏွင့္ ပင္ ရပ္ထားခ်င္ပါသည္။ ဆက္မေတြးခ်င္ပါ။ ရင္ဝယ္ မခ်ိလြန္းလို႕။
အသက္၁၄ ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္ေသာ ကိုးတန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ မိဘေတြကို တြယ္တာမႈ အားနည္းသြားျပီလို႕မ်ားေတြးထားသလား။ သို႕မဟုတ္ ေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ သိပ္ဂရုစိုတ္စ၇ာမလိုဟုမ်ားေတြးထားသလား။ တစ္ခုေတာ့ ေျပာခ်င္ပါသည္။
သားသမီးဆိုသည္မွာ မည္သည့္အသက္အရြယ္ေရာက္ေရာက္၊ ေယာက်ၤားေလးျဖစ္ေစ၊ မိန္းခေလးျဖစ္ေစ မိဘေမတၱာကို ငတ္မြတ္ေနစျမဲလို႕။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ငဇက္အတြက္ သူေပ်ာ္ေနပါသည္။ သူေက်နပ္ပါသည္ေလ။
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
ဘာကိုမွမသိခ်င္သူ
19 August 2011