အခ်စ္ဟု ေခၚသည္

Subject: အခ်စ္ဟု ေခၚသည္ 21st August 2011, 1:45 pm

(၁)

ေကာင္ေလးႏွင့္ေကာင္မေလးတို႕ အခ်စ္ၾကီးခ်စ္ခဲ့တာပါ။ ႏွလံုးသားတစ္ခုကို လူႏွစ္ေယာက္ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္အလား။ သို႕ေသာ္ ေအာင္ျမင္မႈ ဆိုသည့္အိက္မက္ကို ေကာင္မေလးမက္တတ္သြားေသာအခါ……………….။

ထိုေန႕က ဒီခံုတန္းေလးမွာပင္ ေကာင္ေလးႏွင့္ ေကာင္မေလးတို႕ လမ္းခြဲခဲ့ၾကသည္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ေကာင္မေလးက ဘ၀ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈ႕ေတြကို လိုက္ရွာခ်င္ေသး၍ပင္။ ေကာင္ေလးတားခဲ့ပါသည္။ တားမရခဲ့ပါ။ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို

ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ ..............သူ႕စကားတစ္ခြန္းေတာ့ လိုက္နာေပးပါ………….ဟုဆိုခဲ့၏။ ေကာင္မေလးက.......... ေျပာပါ.... ဟုဆိုသည့္အခါ ေကာင္ေလးက............

ငယ့္ဘ၀မွာ အရမ္းေမာပန္းလာျပီ၊ တစ္ေယာက္တည္းဆက္ေလွ်ာက္ဖို႕ ခက္ခဲလာျပီ ဆိုရင္ ဒီခံုတန္းေလးရွိရာသာလာခဲ့ပါ ေမာင္အျမဲ ေစာင့္ေနမယ္...........

ေကာင္မေလး ျပီးစလြယ္ေခါင္းျငိမ့္ခဲ့သည္။ လမ္းခြဲျခင္းအထိန္းအမွက္ႏွင့္ သူမတို႕ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္စိုက္ခဲ့သည္။ မွက္မွက္ရရ ပိေတာက္ပင္။

(၂)

ေကာင္မေလးႏွင့္ေကာင္ေလးလမ္းခြဲျပီးေနာက္ပိုင္း ေကာင္မေလးၾကိဳးစားခဲ့ပါသည္။ ျမင့္ႏိုင္သမွ်အျမင့္ေရာက္ဖို႕။ အခ်စ္ဆိုတာကိုလည္း ေနာက္တစ္ခါထပ္အ၀င္မခံေတာ့ပါ။ ေလာကဓံအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုလည္းၾကံဳခဲ့သည္။ လိႈင္းေလၾကားလည္း ျဖက္သန္းခဲ့သည္။ ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္ အျဖစ္မ်ိဳးေတြလည္း ခဏခဏၾကံဳခဲ့ရေပသည္။ တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့လည္း သူမ စဥ္းစားမိပါသည္။ ဘ၀ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ သူမစိတ္ကို အလံုျခံဳအေႏြးေထြးေစဆံုး ေကာင္ေလးရဲ႕ အခ်စ္ကို စြန္႕လႊတ္ခဲ့တာ တန္ပါ့မလား….ရယ္လို႕။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီခ်ိန္မွာေတာ့ သူမအလိုခ်င္ဆံုးအေနအထားတစ္ခုကို ေရာက္ေနေပျပီ။ သူမလည္း ေကာင္မေလးမဟုက္ေတာ့။ ရင့္က်က္တည္ျငိမ္ေသာအေနအထားျဖင့္ အန္တီ ဟုအေခၚခံရေသာ အရြယ္ေရာက္ေနေပျပီ။ ဒါေပမဲ့လည္း သူမရဲ႕ ဘ၀ကေတာ့ အထီးက်န္ဆဲ။ ေကာင္ေလးရဲ႕ အခ်စ္ကို ဒီခ်ိန္မွာ လိုခ်င္ေသာ္လည္း မရႏိုင္ေလာက္ေတာ့ဘူး…ဟုေတြးရင္း ေကာင္ေလးႏွင့္ခ်ိန္းဆိုထားေသာေနရာကို သူမမသြားျဖစ္ေတာ့ေပ။

(၃)

သူ႕အသက္ပင္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ေခ်ျပီ။ ေကာင္မေလးကေတာ့ သူရွိရာခံုတန္းေလးဆီ ေရာက္မလာခဲ့။ လမ္းခြဲပိေတာက္ပင္ေလးပင္ အေတာ္သက္တမ္းရင့္ေနေပျပီ။ တစ္ႏွစ္တစ္ခါေတာ့ ထိုပိေတာက္ပင္ေလးကလည္း ပန္းမ်ားေ၀ေအာင္ပြင့္ေနက်။ ထိုပိေတာက္ပင္ေလးတြင္ စာထည့္သည့္ အိမ္ေလးလုပ္ထားသည္။ မေတာ္တဆမ်ား ေကာင္မေလးေရာက္လာလို႕ သူနဲ႕ မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ရင္ သူေရးထားတဲ့စာေလးေတြ ဖတ္ဖို႕ပင္။ ဒီခံုတန္းေလးမွာထိုင္ရင္း စာေရးေနတက္တဲ့သူ႕ကို ဒီပက္၀န္းက်င္ပင္ သိေနေခ်ျပီ။ ေကာင္မေလးကို သတိရတိုင္း၊ လြမ္းတိုင္း စာအုပ္ထဲ ထည့္ေရးျခင္းေၾကာင့္ပင္ သူ႕အား အသည္းကြဲစာေရးဆရာဟု လူသိမ်ားျပန္ပါသည္။

သို႕ေသာ္…..သူ႕တြင္ခုထိ ဘ၀တိုက္ပြဲေဖာ္ မရွိခဲ့။ ေကာင္မေလးကလြဲ၍ ႏွလံုးသားက ဘယ္သူ႕မွ လက္မခံျခင္းျဖစ္မည္ထင့္။ နက္ျဖန္ခါဆိုလွ်င္ပင္ ေလးဆယ့္ကိုးျပည့္ေခ်ျပီ။ ငါးဆယ္နားနီးခါထိ အသက္ ႏွစ္ဆယ္က ခ်စ္ခဲ့ေသာမိန္းခေလးကို တမ္းတေနဆဲ ဟုေျပာလွ်င္ လူေတြရယ္ႏိုင္ေပမဲ့ အမွန္ကို သူက တမ္းတေနဆဲပင္။ ေမြးေန႕ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႕ နက္ျဖန္ ငယ့္ဆီ စာသြားထည့္ဦးမယ္ ဟုေတြးရင္း ငယ့္ကို ေျပာခ်င္ေသာစကားတစ္ခ်ိဳ႕အတြက္ သူေဘာပင္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ပါသည္။

(၄)

ဒီေန႕မွပင္ သူမရဲ႕စိတ္တို႕က အခါတိုင္းထက္ ပို၍အထီးက်န္ေနသလိုပင္။ ေကာင္ေလးေမြးေန႕မွန္း သူမမွက္မိပါသည္။ ႏွစ္တိုင္းမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလ်က္နဲ႕ ဒီေန႕က်မွ ပိုလြမ္းမိေနသလား။ မေက်မနပ္စိတ္ကေလးႏွင့္ေတြးလိုက္မိသည္။ ညေနပင္ေစာင္းေတာ့မည္။ သူမရဲ႕ ဒီဘာမွန္းမသိလြမ္းေနတဲ့စိတ္က မေပ်ာက္ေသး။ တစ္ခါတုန္းက ေကာင္ေလးႏွင့္အတူ လမ္းခြဲပိေတာက္ပင္ေလး စိုက္ခဲ့ေသာေနရာကို သူမသြားခ်င္လာမိသည္။ ကားေသာ့ေလးက သူမကို လာပါဟု ေခၚေနသလိုလို………………

ကားကိုရပ္လိုက္ရင္း ေျမနီလမ္းေလးအတိုင္း ေလွ်ာက္လွမ္းမိသည္။ တစ္ခ်ိန္ကေကာင္ေလးႏွင့္အတူေလွ်ာက္ခဲ့မိသည့္အခ်ိန္တို႕ကို ျပန္ေရာက္သြားသလိုလို။

ေကာင္ေလး…………ဟုသူမေခၚေသာအခါ ေကာင္ေလးကရႈံမဲ့၍

ဟာ ေမာင္လို႕ေခၚပါ ငယ္ရယ္ အဲဒီေခၚသံေလးၾကားခ်င္လို႕ပါ....................

အင္ အသက္ကေလးျဖင့္လပိုင္းေလးငယ္တာမ်ား သိဘူး ေကာင္ေလးမို႕ ေကာင္ေလးလို႕ေခၚတာပဲ…သူက်ေတာ့ တို႕ကို ငယ္တဲ့ အသက္ျဖင့္မၾကီးပဲနဲ႕……….သူမျပံဳး၍စသည့္အခါတိုင္း

ေကာင္ေလးက မ်က္ႏွာေလးရံႈမဲ့ကာ ေမာင္ဟုေခၚရန္သာအတင္းပူဆာသည္။ အဟင္း………စိတ္လြက္ကိုယ္လြက္ရယ္မိျပီးမွ ေဘးဘီ၀ဲယာတစ္ခ်က္အကဲခက္ရျပန္ေသးသည္။ ေတာ္ၾကာ ကိုယ္ရယ္တာေတြ႕ျပီး ဒီအေဒၚၾကီး ဘာလို႕ရယ္တာပါလိမ့္ဟု ေတြးေနမွျဖင့္။ ေတာ္ပါေသးသည္။ လူတိုင္းကိုယ္အေတြးႏွင့္ကိုယ္ သြားေနၾကျပီး သူမကို သတိမထားမိလို႕။

ဟိုးေရွ႕က ခံုတန္းလ်ားအျဖဴေလးက သူမႏွင့္ေကာင္ေလးတို႕ထိုင္ေနက်ေနရာေလးမ်ားလား။ ရင္ခုန္သံေတြပင္ အနည္းငယ္က်ယ္လာသလိုပင္။ ထိုခံုေလးနားတြင္ေတာ့ လူၾကီးတစ္ေယာက္က ျမက္ပင္တစ္ခ်ိဳ႕ ရွင္းလင္းလို႕။ အင္း ေသခ်ာပါသည္။ ဒါဆို သူမတို႕ရဲ႕ လမ္းခြဲပိေတာက္ပင္ေလးေကာ။ ဒီခ်ိန္ထိရွိပါ့မလား။

ဟိုေနရာက ပိေတာက္ပင္ေလးမ်ားလား။ ပင္စည္တြင္ ထြင္းထားသည္က ငယ့္အတြက္…တဲ့။ ေသခ်ာသြားျပီေပါ့။ ပိေတာက္ပင္ၾကီးကို တစ္ပက္လည့္ၾကည့္မိရင္း ေခါင္းနဲ႕ တုိက္သြားသည့္အရာကို လက္နဲ႕ဖမ္းဆုပ္ၾကည့္မိေတာ့ အိမ္ပံုစံ စာတိုက္ပံုးေလး။ စာေတြကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးလက္ေရးမွန္းသိသာေနပါသည္။ စာတို႕ကို တစ္ေစာင္ခ်င္းဖတ္ၾကည့္မိေတာ့………………..

သူ႕ရဲ႕ ေအာင္ျမင္ခ်ိန္၊ က်ရံႈးခ်ိန္ေတြမွာ သူမသိေအာင္ေရးျပထားသည္။ ေနာက္ သူမကို ဘယ္ေလာက္ထိ သတိရေနေၾကာင္း၊ လြမ္းေနေၾကာင္း စာေတြက အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနသည္။ စာတစ္ခ်ိဳ႕ ၾကည့္ရတာ ေ၀၀ါးလာသည္ေလ။ ေကာင္ေလးသူမကို ေစာင့္ေနမွန္း မသိခဲ့ပါ။ အခ်ိန္ၾကာလာရင္ ေမ့သြားမွာ လို႕သာ သူမထင္ခဲ့မိတာ။ ခုေတာ့…….ခုေတာ့

(၅)

ဒီေန႕ ငယ္ႏွင့္ေတြ႕ျဖစ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ………………………..

ေမြးေန႕တိုင္း သူေတာင့္တခဲ့ပါသည္။ ငယ္ႏွင့္ေတြ႕ခြင့္ရဖို႕။ ဒီခ်ိန္ထိေတာ့ သူ႕ဆႏၵတို႕ မျပည့္၀ႏိုင္ေသး။ မိုးစက္တို႕ ဖ်န္းပက္ထား၍ထင့္။ ေျမနီနံ႕ေလးက သင္းေနသည္။ ဒီညေနခင္းတစ္ခုလံုးစာကို ပိေတာက္ပင္ေလးနား အခ်ိန္ကုန္မည္ ဟုစဥ္းစားလွမ္းလာမိသည့္အခိုက္………………

အေရွ႕က ျမင္ေနရတာ……..ငယ္မ်ားလား.......။

ရင္ခုန္ႏႈန္းတို႕ တစ္ျဖည္းျဖည္းျမန္လာသည္။ ေသခ်ာပါသည္။ မသိမသာေလး၀လာတာကလြဲလို႕ ႏုပ်ိဳျခင္းမဟုက္ေတာ့ေပမဲ့ ရင့္က်က္တည္ျငိမ္တဲ့ အလွကိုပိုင္ဆိုင္ထားဆဲ………………ငယ္…။

ရင္ထဲက တိုးတိတ္ရြက္ဆိုသံကို ၾကားဟန္ထင့္။ ငယ္ သူ႕ဖက္လွည့္ၾကည့္လာသည္။ သူ႕လက္ထဲတြင္မေတာ့ ငယ့္အတြက္ စာေလးတစ္ေစာင္။ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ငယ္စဥ္တုန္းကလို ရင္းႏွီးခ်င္ပါလ်က္ ေျပာစရာစကားမရွိသလို တိတ္ဆိတ္ျခင္းသာ ၾကီးစိုးေနသည္။

တစ္ခ်ိန္က ေကာင္မေလးက တိတ္ဆိတ္ျခင္းကို စတင္ျဖိဳခြဲလိုက္သည္။

ငယ့္……….ကို ဒီခ်ိန္ထိေစာင့္ေနခဲ့တာလား.................

အင္း.. ငယ္ ကိုယ့္ကို သတိရတဲ့အခါ ျပန္လာမယ္ထင္လို႕ ဒါေပမဲ့ ဒီေလာက္ထိ ၾကာမယ္မွန္းမသိခဲ့ဘူး.........

…………………………………………………………………………..

(၆)-ဇာတ္သိမ္း

သိပ္မၾကာခင္ အသည္းကြဲစာေရးဆရာတစ္ဦးလက္ထပ္သည့္သတင္း သတင္းစာတြင္ပါလာသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ကား ခ်ီးမြမ္းခုႏွစ္ရက္၊ ကဲ့ရဲ႕ခုႏွစ္ရက္ ဟုစိတ္သြင္း၍ သူတို႕ႏွစ္ဦး လက္ထပ္လိုက္ၾကသည္။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက အခ်စ္ကို သူမ လက္လႊတ္ခဲ့သလို သူ လည္း မရမကဆြဲထားဖို႕ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့သည္။ ဒီအခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူတို႕ အဆံုးရံႈးခံႏိုင္ေတာ့။ စာေရးဆရာ၏ ပရိသတ္အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေမွ်ာ္ၾကသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ဇာတ္သိမ္းျဖင့္ ေနာက္အသစ္ထုတ္သည့္ စာအုပ္ေတြကို။ တစ္ကယ္လည္း ထြက္လာပါလိမ့္မည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕ခ်စ္ျခင္းက သူကို ေပ်ာ္ရႊင္ေနေစျပီေလ။

ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္သည္ အခ်စ္ကို ေမ့ေစႏိုင္ေသာ အခ်ိန္လံုေလာက္ပါသည္။ သို႕ေသာ္…………………………ထိုအခ်ိန္ဆိုေသာ သမားေတာ္ကို အႏိုင္တိုက္ခဲ့သည့္ ႏွလံုးသားႏွစ္ခု၏ ဖန္ဆင္းရွင္ အခ်စ္။

အခ်စ္သာစစ္မွန္ပါလွ်င္ ဘယ္ေလာက္ပဲေ၀းေ၀း၊ ေသြးမေအးႏိုင္။ ေမ့ခ်င္ပါလ်က္ႏွင့္ ရင္က အလြမ္းတို႕က အေမ့ခက္ေစလိမ့္မည္…………..ဟုသာ။